Denge, döngüdedir.
Gördüğün her şeyde kendini bulmaya başlayacaksın.
O gün geldiğinde, ne olduğunu anlamaya daha da yaklaşırsın.
Aslında her şey; algılayabildiğin, duyabildiğin, karşılaşabilidiğin her şey, sendendir.
Canlı ve cansız, nefes alabilen ya da alamayan, konuşabilen ya da konuşamayan, dokunabilen ya da dokunamayan, dünya üzerindeki her şey, sana seni ima eder. Kendinde anlamlandıramadığın çoğu şeyi, başka bir şeyi izlerken anlarsın çünkü evren kendini tekrar eder.
Her dinde, her dilde, tarihin varolan her izinde, insanoğlunun ne vadettiği ortaktır.
Hz Ali şöyle der; '' Sen kendini küçük bir cisim sanırsın, ama en büyük alem sende gizlidir.''
Farabi ekler, '' İnsan küçük bir alemdir, alem büyük bir insan.''
İnsan dünyanın kendisidir. Gökyüzüdür, yer altıdır, denizdir, mevsimlerdir, aydır ve güneştir; aşktır, nefrettir, iyidir, kötüdür, duyulabilen tüm duygulardır; dengedir, dengeyi değiştirebilendir. İnsanoğlu, kainatta olmayanı oldurtma konusunda eğilim gösterebilen tek canlıdır. Çünkü içten içe bilir, insanoğlu her şey olduğunu hissedebilendir. Uçmaya çalışan bir kedi ya da iki ayak üstünde yürümeyi deneyen bir fil göremezsiniz ama sınırlarını zorlayan insanları büyük bir sıklıkla görürsünüz.
Çünkü tekrar ediyorum, herkes üst bilincinde bunu dile getirmese de,
insanoğlu ''her şey'' olduğunu hissedebilendir.
İnsan, doğayı tekrar edendir. Doğayı anlamak, insanı anlamaktır.
Tıpkı mevsimlerin ve ayın döngüsü gibi, insan da yılın ve günün belli anlarında değişen döngülere sahiptir. Bazen havan açık ve yaz, bazen koyu ve kış olacaktır. Hayatlarınıza giren bazı insanlar koyu olanı sevmeyecektir, bazıları ise açık olan sizi beğenmeyecektir. Bilmelisiniz ki bu hangisinin doğru olduğunu asla belirlemez. Çünkü bu tamamen onlarla alakalıdır. Bazı insanlar kışı, bazı insanlar yazı seviyor diye, hangi mevsimin doğru mevsim olduğuna karar verilir mi hiç? Ya da çok sevdiğiniz bir insan yazı seviyor diye, dünyadaki geriye kalan üç mevsimden vazgeçilir miydi hiç? Dahası, dünya kendi dengesinden vazgeçer miydi hiç?
İnsan da geçmemelidir.
Çünkü denge, döngüdedir.
Kuşlar göç eder, mevsimler değişir, yılanlar deri değiştirir, güneş doğar ve batar, deniz kabarır ve durulur, çiçekler açar ve solar, kutup ayıları uykuya yatar, insanlar değişir, kainatın dengesi döngüdedir. Birinden biri olmazsa, zincir eksilir ve her şey etkilenir. Kış olmazsa yazı hiçbir şey özel kılmaz, ağlamazsak gülmenin anlamı kalmaz, çünkü yaşam değişmeyi talep eder. Ve bu değişikliklerin hiç biri, doğru ya da yanlışı ifade etmez.
Comments